سیاه تر از سیاه

نکاتی در مورد اتمسفر*

بعضی از کلمات هستند که بطور روزمره از آنها استفاده می‌کنیم، موقع استفاده‌شان هم شک و تردیدی در استفاده‌شان نداریم، اما اگر کسی ازمان معنی دقیق کلمه‌ی استفاده شده را بپرسد ممکن است دست و پا بزنیم و جواب دم‌دستی‌ای نداشته باشیم. حتی ممکن است یادمان بیاید که اصولن خودمان هم هیچوقت معنی کلمه مورد استفاده‌مان را بررسی نکردیم، صرفن به مرور زمان مصادیق استفاده‌اش را پیدا کرده‌ایم و بعد هرچه گذشته مفهوم کلمه موردنظر در ذهن‌مان تراش خورده و هویتش شکل گرفته. 

طولانی بودن فرایند شکل‌گیری معانی این نوع کلمات باعث می‌شود فراموش کنیم که اینها را نمی‌توان توی فرهنگ لغات یافت و همین نکته باعث می‌شود که در مقابل پرسش انتزاعی «بالاخره معنیش دقیقن چیه؟» هیچ جواب شسته و روفته‌ای نداشته باشیم. کلمه‌ی جوگیر و مشتقاتش (جوزده، توی جو، جو-نورد) قطعن جزو این دسته کلمات هستند. 

ممکن است به صورت روزمره بارها از این کلمه استفاده کنیم اما متاسفانه –متاسفانه- اگر یک توریست آمریکایی توی خیابان ازمان بپرسد «جوگیر یعنی چی؟» پاسخ در شانی برای این توریست آمریکایی انتزاعی نداریم و به همین سادگی با آبروی کشورمان بازی کرده ایم.

 مثال دیگری از این دست، کلمه‌ی چاقال است. همه ما به خوبی با دیدن یک چاقال می ‌فهمیم که یک چاقال دیده‌ایم، مثلن بدون هیچ تردید و مکثی، حتی اگر برای اولین بار کامران و هومن را توی پی ‌ام‌سی ببینیم می‌گوییم «عه، این چاقالا رو ببین،» اما نمی‌توانیم دقیقن مولفه‌های چاقال بودن را تعریف کنیم. دقیقن کجای کامران و هومن چاقال است و چرا چاقال هستند؟ نمی‌دانیم یا حداقل قدرت بیانش در جمله‌های قابل فهم را نداریم، در نهایت می‌توانیم دستهای‌مان را با هیجان توی هوا تکان بدهیم و چند جمله‌ی ناتمام بگوییم اما قطعن نمی‌توانیم مفهوم و چرایی چاقال بودن کامران و هومن را «میخکوب» کنیم.

 شاید کسی بحث کند که فهم و استفاده از این نوع کلمات تجربه و زندگی در تار و پود یک جامعه را می‌طلبد، به نوعی تجربه و لیاقت می‌خواهد که با دیدن جوگیر خیلی سریع بتوانی برچسب مورد نظر را بهش بزنی. اگرچه این استدلال تا حدی درست است، اما در پسش فرار از تدقیق نهفته است. تلاش من این است که به سهم خودم فقط کمی روی مفهوم جو «مانور» بدهم به امید روشن شدنش. ارایه‌ی تعریف جامع برای این نوع کلمات و برچسبها امر ناممکنی است و من هم چنین ادعای جسورانه‌ای نمی‌کنم؛ اتفاقن خود چنین ادعایی شاید باعث شود که خواننده‌ی کارکشته سریع و بجا برچسب جوگیر به آدم بزند.

طوفان شکسته بید مجنون

فردا هم مثه امروز از بین می ره

من اون بچم که فرمون دوچرخشو خیلی وقته ول کرده دست ول می ره

گاهی داد می زنه و سرکش میشه

خودمو کوبیدم؛ ولی از نو نساختم 

همه رو بردم و از خودم باختم

چه قمار سختی بود! چه دنیای کجی بود!

اینکه چرا تنهایی؟ چه سوالِ بدی بود!

گندش بزنن که واسه ی شادی باید خودت یه طرف باشی، فهمت یه طرف

تاب نمیارم اصن نمیره به کتم؛ اینکه بیان و بزنن رو من اِتیکت نفهم

من یه خفاشم! اهل تک پری..

دور از عکس و رقص و طرح و نقش دست جمعی!

من تو روشنی مصنوعی روز شما گم می شم 

همونطوری که شما تو تاریکی من..

من گم شدم.. یه طوری تو خودم رفتم

که ندارم سرنخ از مسیر برگشت

رابطه ی صمیمی من و دلهره،

صدای منو میاره از تو هدفونت.. 

طوفان شکسته بید مجنون!

بازیگرِ جادوگرِ حیله گر کو؟

باید خیره بشم به کدوم روزنه؟

وقتی کورسوی هر نوری میشه محکوم..

طوفان شکسته بید مجنون!

بازیگرِ جادوگرِ حیله گر کو؟

باید خیره بشم به کدوم روزنه؟

وقتی کورسوی هر نوری میشه محکوم..

امید و آرزو و رویارو

همه دلخوشی های کل دنیارو

همه دیوونه هارو، همه خل هارو

من همشون رو با همدیگه اینجا می خوام

حس لذت بخش آزادی رو

بوی گل پر روی باقالی رو

پر کردن هرچی جاخالی رو

من، همشونو اینجا می خوام

دیدم جیره خورای ارشاد درنده

الهام سیاه چادر چرخنده

چشای لعنتی من باز بودن همیشه

حالا هر چی که ندیدم رو اینجا میخوام

داد زدن عقیده بی ترس و واهمه، بی جنگ و حادثه، بی هر مقایسه

حقیقت رو شنیدن تو هر مصاحبه

من، همشون رو اینجا میخوام

از ما که گذشت، فردای روشن!

شاید بیاد واسه فردهای روشن..

اونا اینطوری ازم یاد می کنن

میگن هر چی که اینجا نبود اینجا می خواست

طوفان شکسته بید مجنون!
بازیگرِ جادوگرِ حیله گر کو؟
باید خیره بشم به کدوم روزنه؟
وقتی کورسوی هر نوری میشه محکوم..

طوفان شکسته بید مجنون!

بازیگرِ جادوگرِ حیله گر کو؟

باید خیره بشم به کدوم روزنه؟

وقتی کورسوی هر نوری میشه محکوم..

چقد دل ها مردن تو دل این کلبه ی افسرده

من از آمارایی که تو میدی سر در نمیارم

تنها چیزی که می بینم اینه: یه گربه ی پژمرده

تلخ؛ زیاد، قند؛ می خواد،

بخاری نداریم.. چرا برف میاد؟

رنج؛ میاد، حرف؛ می زاد

خودت رو به کوری زدی.. اشک می آد

راه طولانیه منم پا برهنم

ولی مغرورم نمی گم کفش می خوام

زخم زیاد، داره خون می چکه

نمی گم خون منو بند بیار

بذار پشت من ردم بمونه

بذار پشت سریم، از من بدونه

وقتی روشنی روزا اینقد مبرهنه

بذار واست یکمیم از شب بخونه

با مداد شکسته ی من بکشه

دلیلشو صاحبای آبرنگ بدونه

بذار کل وجود من لعنتی رو

خلاصه شده تو همین آهنگ بدونه

شیشه شکسته از سنگ بخونه

از آقای هفت رنگ بخونه

بذار پشت من ردم بمونه

بذار پشت سریم از من بدونه

لینک آهنگ: فرشاد_نیست

HaPpy

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

..

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

فردا

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

چند کلوم حرف

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

حقیقت تلخ تر از باسن خیاره

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

اشک نوشته ی یک

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

نمیتونم تورو همصدا بدونم

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید